جغرافياي سواحل 12

تاريخچه سكونت انسان در سواحل: انسان از نظر تاريخي از مخلوقات ساكن كرانه بين آب و خشكي بوده است ومانند خرچنگ درون لايه متراكم تحتاني گاز هاي هوا در سطح زمين حركت مي كرده وبا آنكه هموارهدر درون آب زندگي نمي كنند.هرگز از آن دور نبوده است . پيش از آغاز تاريخ ، از سواحل به صورت بزرگراه استفاده مي شد .در دوره رنسانس به صورت سكوي پرشي براي استعمار و فتح ديگر سرزمينها به كار مي رفت . حتي در نيمه دوم قرن بيستم ، بزرگترين شهر ها در كرانه ها واقع بودند. 4/3 بزرگترين مراكز شهري دنيا ، هر يك با بيش از 4 ميليون سكنه در ساحل اقيانوس ها يا درياچه ها قرار داشتند و اكثر شهر هاي باقي مانده نيز مانند لندن ، نيويورك و پاريس در كنار رود هاي بزرگ جاي گرفته اند.[1] توانهای محیطی مناطق ساحلی: دریا ف شاید آخرین مرزی است که داریم و شایدمهارت و فوریتی که برایمدیریت آن نشان داده ایم اندک بوده است. در گذشته دریا و خشکی های ساحلی تحت فشار فزاینده قرار گرفته است.و ما دیگر از عهده تفنن بد رفتاری با آن بر نمی آییم. مسلما فشار بر محیط زیست افزایش خواهد یافت و نیاز به مدیریت خردمندانه آن روز به روز نیرومند تر می شود. پیش آگاهی از روند های آینده به معنی آما دگی برای اقدامهای احتیاطی به منظور پرهیز از نابودی بیشتر زیست محیطی است.البته اگر بخواهیم چنین کنیم. [2] خشکی ها و آبهای منطقه ساحلی مخزن هایی هستند برای بخشی از میراث فرهنگی ما . در خشکی ، ساختمانها ، آثار هنری و یادمانهای تاریخی قربانیان آلودگی ، بویژه آلودگی جوی و توسعه شهر نشینی هستند . در دریا اغلب ماجراجویان فرصت طلب کشتی های غرق شده و ساختمانهای زیر آب را تاراج می کنند. که نتیجه آن از بین رفتن اشیای تاریخی است.تعدادی از بناهای جوامع بشری که زمانی روی خشکی بودند ، اینک زیر آب رفته اند . یونسکو مکانهای فرهنگی دریایی ارزشمند تر را شناسایی کرده است .اگر چنین بخشهایی از فرهنگ ما به درستی حفظ شود برای شهروندان محلی و نیز برای جهانگردان بسیار جذاب خواهد بود جدای از این کلیت در بعد توان محیطی ، منطقه ساحلی را می توان با افزودن به خشکی اصلی یا ساختن جزیره های مصنوعی گسترش داد. ژاپنی ها در این زمینه مبتکر بوده اند و قصد دارند در سالهای آینده به خطوط ساحلی کشور خود بیفزایند.آنها تا کنون هفده جزیره ساخته اند که بزرگترین آنها 615 هکتار است. بسیاری از جزیره ها 500 متر دور تر از کرانه و یکی در فاصله 5 کیلومتری ساحل است. اکثر این جزیره ها در آبهایی به عمق 10 تا 20 متر ساخته شده اند.هدف ژاپن از ساختن این رشته جزیره های مصنوعی دور از کرانه این است که نه فقط خطوط ساحلی گستزش یابد ، بلکه نواحی آب آرام ایجاد شود. ایجاد نواحی آب آرام ، منطقه ساحلی را برای تفریح دریایی ، کشت دریایی ، لنگر انداختن کشتی های تجاری و تفریحی ، امکانات انهدام زباله ، پژوهش و شاید تولید انرژی موج گسترش می دهد.[3] - جغرافیا ترکیب نو ص 13[1] -فضای منطقه ساحلی- ص 1[2] - همان ص22[3]