جغرافياي سواحل 18

آلودگي سواحل: گفتيم سواحل به جهت امكانات و تسهيلاتي كه فراهم مي كند ، جاذب جمعيت است . حضور جمعيت انساني و نزديك شدن به آستانه تحمل محيط جغرافيايي علائمي را به ظهور مي رساند كه شاخص ترين آنها آلودگي است.بخشي از اين آلودگي ها براي مدتي پنهان مي مانند و برخي از همان ابتداي پيدايش ، قابل رويت هستند.يكي از آلودگي هاي پنهان ، آلودگي آبهاي زير زميني مناطق ساحلي است. در طول سواحل ، آب دريا توسط يك ناحيه حد واسط كه به ناحيه آب لب شور ( ) موسوم است. از آبهاي زير زميني جدا مي شود. هر نوع پمپاژ از لايه يا طبقه آبده در نزديك ساحل سبب كاهش جريان آبهاي زير زميني به طرف دريا مي شود. اين كاهش جريان آب شيرين ممكن است موجب جريان يلفتن آب دريا به طرف خشكي شود.و گاهي موجب شوري آب بيشتر مناطق آب شيرين در خشكي مي گردد . چنين نفوذي سبب آلودگي آب شيرين مي شود. هنگامي كه اين نفوذ صورت گيرد ، برگشت آن بسيار مشكل است.[1] برخي از آلايندهاي آب و خاك در سواحل نيز مانند عناصر غير فلزي صنعتي ، كلر تصفيه كننده آب شرب ، اسيد هاي حاصل از فعاليت هاي صنعتي ، نشت نفت ، مواد سمي كارخانه ها ، مواد آلي ، فضولات خانگي و زباله ها نيز هر كدام به نوبه خود سبب تشديد آلودگي ها ي مورد بحث مي شوند.برخي از آلودگي ها نيز در يك دوره زماني معيني ممكن است عوارض خود را بروز نمايند. از جمله اين الودگي ها ، عوامل بيماري زاي خاص مناطق ساحلي هستند. بزرگتزين نگراني ، مساله ميكروارگانيسم هايي است كه منشا ء آنها پسماند هاي خانگي است كه به آ بهاي دريايي ريخته مي شوند.جهانگردان ، نواحي ساحلي را به چشم منبعي براي استراحت و تفريح و نيز غذاي دريايي مي نگرند و بديهي است كه اگر قرار باشد سلامتشان به خطر افتد ، از اين مناطق رويگردان مي شوند. - زمين شناسي زيست محيطي _ ص 262[1]