آيا مهاجرت انسان اوليه ناشی از يک خشکسالی گسترده بود؟

خبرنگار علمی بی بی سی

دانشمندان به يک بحران عمده آب و هوايی که ده ها هزار سال قبل در آفريقا روی داد و به گفته آنها احتمالا تاريخ تکامل انسان را به

مسير تازه ای انداخت پی برده اند. محققان در نشست انجمن ژئوفيزيک آمريکا در سانفرانسيسکو گفتند که قاره آفريقا در آن زمان گرفتار خشکسالی عظيمی که هزاران سال ادامه داشت شد. اين يافته حاصل شواهدی است که از رسوبات حفر شده در بستر درياچه مالاوی و تانگانيکا در شرق آفريقا و درياچه بوسومتوی در غنا به دست آمده است. اين شواهد وجود بحرانی اقليمی در حدود 70 هزار سال قبل زمانی که بوسومتوی کاملا خشک شد را آشکار می کند. درياچه مالاوی که هم اکنون دريايی محصور در خشکی به طول 500 کيلومتر است در آن زمان به آبگيری به طول حداکثر 10 کيلومتر تقليل پيدا کرد. تنها يک خشکسالی طولانی در سراسر قاره می توانسته چنين تاثيری به جا بگذارد. نکته جالب توجه درباره وقوع اين حادثه اين است که از لحاظ زمانی به نظريه حوا درباره تکامل انسان گره می خورد. براساس اين نظريه جد همه انسان های امروزی به گروهی شامل تقريبا 10 هزار نفر که در آن زمان در شرق آفريقا زندگی می کردند می رسد. بلافاصله پس از پايان آن بحران، جمعيت های انسانی به سرعت گسترش يافت و بسياری از اجداد ما به تدريج خروج از آفريقا به خاور ميانه و ورای آن به آسيا و اروپا را آغاز کردند. دانشمندان بيش از پيش قانع شده اند که وقايع فاجعه بار در عمق تاريخ همواره مسير تکامل انسان را به جهات تازه ای انداخته است. اين ايده کنجکاوی دانشمندان را برانگيخته که ممکن است ما وجود خود را مديون گروه کوچکی از بازماندگان بحرانی با ابعاد عظيم باشيم.