شیوه نوین استخراج آب از ذخایر آبی زیر بستر دریاها

این منبع جدید، ذخایر آبی است که از هزاران سال قبل زیر بستر دریاها و اقیانوس ها باقی مانده است. به گزارش رادیو هلند، در دهه ۱۹۷۰دکتر "کوس گروئن" از دانشگاه آزاد آمستردام که در آن زمان دانشجوی زمین شناسی بود، هنگام اجرای یک طرح تحقیقی در سورینام ناگهان به یک ذخیره بزرگ آب برخورد. وی که وضعیت چاه های نفت خالی شده را بررسی می کرد، با شگفتی دریافت، نمونه های آبی که از آب درون این چاه ها برداشته، تقریبا قابل آشامیدن است. این امر گروئن را بر آن داشت که به دنبال یک الگو بگردد و برای این کار می بایست دریابد که آیا در نقاط دیگری از کره زمین، آب تازه زیر بستر دریا ذخیره شده است یا خیر. دکتر گروئن اکنون پس از پژوهش های فراوان می گوید: در واقع وجود ذخایر بزرگ آب زیر بستر دریا، نه استثنا، بلکه قاعده است. به گفته وی این منابع عظیم آب، گاه از خط ساحلی به طول صدها کیلومتر کشیده شده اند. این محقق هلندی گفت:به عنوان یک تحقیق همراه باسرگرمی،در ساحل نیوجرسی در شرق آمریکا، پس از یک محاسبه مختصر دریافت که یک ذخیره بسیار بزرگ آب زیرزمینی در زیر بستر اقیانوس وجود دارد که می تواند آب مورد نیاز سراسر شهر بزرگ نیویورک را برای مدت ۸۰۰سال تامین کند. چگونگی جمع شدن آب در زیر کف دریاها، بسیار ساده است. در دوران یخ، بخش اعظم آب های جهان منجمد بود و در نتیجه، سطح آب اقیانوس ها به مراتب پایین تر از سطح کنونی آنها و به همین دلیل، بسیاری از مساحت دریاها مدت هزاران سال در حالت خشکی بود. طبق تئوری گروئن، این زمین هایی که به تازگی به زمین خشک تبدیل شده بودند، به یک اکوسیستم کامل آب تازه، شامل رودخانه ها، دریاچه ها و لایه های شنی پر از آب در زیر زمین بدل شد. هنگامی که سطح دریا دوباره بالا آمد، یک لایه ضخیم از گل رس، بسیاری از این ذخیره های زیرزمینی آب را از آب دریا که در بخش فوقانی آن قرار گرفته بود، مجزا کرد. این دانشمند هلندی می گوید: میزان نشت آب شور دریا به درون ذخیره آب قدیمی به حدی کند و آهسته است که این آب که "پارینه آب" نام گذاری شده، تقریبا کیفیتی مشابه آب آشامیدنی دارد. به گفته وی، این آب اگر تنها یک بار از یک فیلتر مخصوص عبور داده شود، استانداردهای لازم آب آشامیدنی را به دست خواهد آورد. دکتر گروئن و همکاراش در دانشگاه آزاد آمستردام نوعی سیستم راداری را برای کشف منابع آبی زیرزمینی ابداع کرده اند. در این سیستم که از سال ها قبل در خشکی مورد استفاده قرار داشته است، امواج قدرتمند الکترومغناطیس به داخل زمین فرستاده می شود و هنگام بازگشت، لایه های موجود خاک را که میزان مقاومت آنها در برابر این امواج متفاوت است نشان می دهد. برای مثال، سنگ، شن و خاک رس ، هریک نشانه خاص خود را دارند. به همین ترتیب است که آب شور از آب آشامیدنی متمایز می شود، زیرا هر یک از آنها نشانه خاص خود را باقی می گذارند. اندازه گیری مدت زمان دقیقی که بازگشت امواج الکترو مغناطیس به زمین به طول می انجامد، می تواند عمق ذخایر آبی را تعیین کند. دکتر گروئن در مرحله بعد، به این مساله پرداخت که آیا می توان آب تازه را زیر بستر دریا ردیابی کرد؟ و آیا آب شور دریا، اطلاعات غلط به دستگاه ارایه نمی دهد؟ این بار نیز به گفته این محقق، دستگاه ردیاب آب تازه به خوبی کار کرد. دکتر گروئن با استفاده از کابل برق، دو دایره بزرگ هم مرکز که قطر دایره بزرگتر ۵۰متر بود، درست کرد و آن را به عنوان آنتن مورد استفاده قرار داد. این دستگاه ردیاب به کمک ساختاری که با استفاده از شیلنگ های آتش نشانی که به شکل دایره های المپیک به یکدیگر متصل شده بودند، در سطح آب نگه داشته شد و آب شناسان با استفاده از این ساختار عجیب ، عملا توانستند محل آب آشامیدنی را در زیر سطح دریا در زیر آب های ساحلی "زانفورت" هلند پیدا کنند. شوری "پارینه آب"، یک دهم آب دریا است و اگر هزینه استفاده از آن از شیوه کنونی شیرین کردن آب ارزانتر باشد، می تواند به خوبی مورد استفاده انسان ها قرار گیرد. اکنون سرمایه گذاری برای حفاری در دریا، کشیدن خط لوله و ایجاد کارگاه های تصفیه آب، استفاده از آب قدیمی زیر دریا را به عملی پرهزینه تبدیل می کند. با این حال دکتر گروئن معتقد است، چنانچه عملیات استخراج آب در مقیاسی بزرگ انجام گیرد و نیاز به آب آشامیدنی نیز به اندازه کافی زیاد باشد، استفاده از "پارینه آب" به یک گزینه منطقی و اقتصادی تبدیل می شود. نخستین طرح استخراج "پارینه آب" از زیر بستر دریا، قرار است اواخر سال جاری میلادی در سنگاپور به اجرا درآید. منبع: خبرگزارى ایرنا