زندگی در سنگ

آیا ممکن است در میان سنگ سخت، موجودات زنده ای وجود داشته باشند؟ علم می گوید چنین چیزی امکان ندارد، اما شواهد نشان می دهد که این امر امکان پذیر است. در تاریخ ۲۲آوریل۱۸۸۱ مردی بنام «جو مالینو» در ارتفاع بیست متری معدن «وایدوست» در نزدیکی «تپه یاقوت» واقع در ایالت «نوادا» آمریکا، سرگرم کار بود. او دیلم خود را زیر قطعه ای از سنگ معدن که از دیواره تونل معدن، بیرون زده بود انداخت و آن را شل کرد. وقتی سنگ به زمین سقوط کرد، روی پای «جو» افتاد و او از این عمل به قدری خشمگین شد که با پتک مخصوص شکستن سنگ ها، ضربه ای به سنگ زد و آن را خورد کرد. ولی از مشاهده سوراخ کوچکی در میان سنگ که به اندازه مشت انسان بود، سخت حیرت کرد. این سوراخ انباشته از کرم هایی سفیدرنگ بود. «جو» آن ها را بدست گرفت. ابتدا آثاری از حیات در آنها مشهود نبود، ولی پس از نیم ساعت، بعضی از آن کرم ها شروع به حرکت کردند و در خلال یک ساعت که سایر کارگران معدن، با دیدگان از حدقه درآمده به تماشا ایستاده بودند، کرم ها به آرامی در اطراف تونل روی زمین می خزیدند. مدیران معدن، این کرم ها و سنگ مربوطه را برای اداره معادن آمریکا فرستادند و چند هفته بعد، نامه ای دریافت داشتند که در آن نوشته شده بود: «از آنچه فرستاده اید چیزی فهمیده نشد.» زیرا آنچه معدن چیان از چگونگی واقعه گزارش داده بودند، به هیچ وجه با عقل جور در نمی آمد و هیچکس نمی توانست آن را باور کند! در سال ۱۸۹۲م، نیز در معدن معروف «لانگ فلو» در نزدیکی «کلیفتن» واقع در ایالت «آریزونا»، از میان یک قطعه سنگ آهن، سوسکی به رنگ خاکستری مایل به قرمز پیدا شد. وقتی این سنگ آهن شکسته شد و این سوسک از درون تابوت آهنی اش بدست آمد، آن را به زمین شناسی به نام پرفسور «ز.ت.وایت» در «الپاسو» تحویل دادند. او آنرا روی تکه کاغذی قرار داد و سپس درون جعبه مخصوص نگهداری انواع فسیل ها که در کتابخانه اش بود گذاشت. در حدود یک هفته پس از آنکه این پدیده عجیب از معدن بدست آمده بود، جنبشی در این سوسک مشاهده شد. پرفسور «وایت» با ذره بین به مطالعه آن پرداخت و مشاهده کرد که یک سوسک کوچک، از درون کالبد این حشره عجیب، خارج شد. بی درنگ همکارانش را فراخواند تا شاهد این حرکت شگفت انگیز باشند. سوسک جوان را درون یک تنگ بلورین انداخت و این جانور مدت هفت ماه در آنجا زندگی کرد. سرانجام هر دو نمونه، یعنی هم سوسک اصلی و هم بچه سوسک که از درون آن خارج شده بود، به انستیتو «اسمیتسن» واقع در «واشنگتن» تحویل داده شد تا به دیگر نمونه های شگفت انگیز ملحق گردد. در سال ۱۸۷۳م، در معادن زغال سنگ «الماس سیاه» واقع در کوهستان «دایبلو» در نزدیکی «سانفرانسیسکو» واقعه دیگری نظیر این رخ داد. کارگران معدن، یک قورباغه بزرگ کشف کردند، که در میان لایه ای از سنگ آهک قرار داشت. در حقیقت، وقتی آن را با دقت بیرون آوردند، جای بدن حیوان روی سنگ نقش بسته بود. هم قورباغه و هم سنگ آهک مربوطه را به سطح زمین آوردند و قورباغه تقریبا یک روز زندگی کرد. این جانور، ظاهرا نابینا بود و فقط قادر بود یک پای خود را به آرامی حرکت دهد. هنگامیکه این جانور درگذشت، آن را همراه با مقبره اش به آکادمی علوم «سانفرانسیسکو» اهدا کردند و این پاسخ دندان شکنی بود به آنهائی که معتقد بودند چنین چیزی هیچگاه نمی تواند اتفاق بیفتد. یکی از موارد مستند و در عین حال بسیار عجیب، مربوط به بلوک های عظیم سنگی از جنس خارا است که در سال ۱۸۲۹م، از زیر آب های لنگرگاهی در «لیورپول» انگلستان بیرون کشیده شد. هنگامیکه می خواستند یکی از این سنگ ها را بریده و از آن پلکان جدیدی بسازند، ناگهان قورباغه کوچکی در میان آن پیدا شد. این جانور، مدت چند ساعت زنده ماند. با ناتوانی کوشید چندبار بالا بیاید، و سرانجام برای همیشه بزیر آب فرو رفت. دانشمندان انگلیسی که این قورباغه و حفره ای را که در آن قرار داشت، مورد مطالعه قرار دادند، فقط سرهای خود را تکان دادند و از هرگونه اظهارنظری عاجز ماندند. آنها چاره ای جز این نداشتند. روزنامه ابتکار